نیایش ، شعری از فریدون مشیری

آفتابت
كه فروغ رخ زرتشت در آن گل كرده‌ست
آسمانت
كه ز خمخانة حافظ قدحی آورده‌ست
كوهسارت
كه برآن همت فردوسی پر گسترده‌ست
بوستانت
كز نسیم نفس سعدی ، جان پرورده‌ست
همزبانان من‌اند

مردم خوب تو ، این دل به تو پرداختگان
سر و جان باختگان ، غیر تو نشناختگان
پیش شمشیر بلا
قد برافراختگان ، سینه سپر ساختگان
مهربانان من‌اند

نفسم را پر پرواز از تست
به دماوند تو سوگند ، كه گر بگشایند
بندم از بند ، ببینند كه آواز از تست

همه اجزایم با مهر تو آمیخته ‌است
همه ذراتم با جان تو آمیخته باد